Źródło: trynitaryzm.wordpress.com
Wiara w Trójcę została przetransponowana do chrześcijaństwa pod egidą rzymskich cesarzy, którzy swoje religijne przekonania narzucili pierwotnemu chrześcijaństwu w państwie rzymskim. Wiara w Trójcę wprowadziła chrześcijaństwo na manowce absurdalnej filozofii, podważającej naukę Pisma Świętego o jedynym Bogu, który objawił się ludowi Bożemu w imieniu Jahwe. „Jestem który jestem” Wj 3:14; 6:3, i to jest imię osobiste Boga Izraela oraz Ojca Pana naszego Jezusa Chrystusa, lecz czciciele rzymskich bóstw wyrugowali to imię z Pisma Świętego, ponieważ ono świadczy przeciwko dogmatowi Trójcy. Hieronim redaktor pierwszego przekładu katolickiej Wulgaty imię Boga JHWH, zastąpił wyrazem „Dominus” (Pan), a do końcowej frazy ewangelii Mateusza dopisał słowa: ”… chrzcząc je w imię Ojca i Syna i Ducha. Świętego” Mt 28:19. Tetragram JHWH występował manuskryptach Nowego Testamentu, pochodzących z przed trzeciego wieku po Chrystusie, lecz cesarze rzymscy uczynili wszystko, aby to imię żydowskiego Boga wymazać z pamięci pierwotnych chrześcijan. Teolodzy trynitarnego chrześcijaństwa nie chcą pamiętać, że wczesny apostolski kościół miał orientację ariańską i czcił jedynego Boga Jahwe, lecz po Nicei (325) napiętnowano ich jako wrogów cesarstwa, wszczynając przeciwko tym „żydowskim heretykom” bezlitosne prześladowanie. Systematycznie niszczono greckie manuskrypty zawierające tetragram JHWH, a przed tym barbarzyństwem państwowej religii Rzymu nie uchroniła się także Septuaginta, której pierwotne wersje zawierające tetragram Bożego imienia zostały zniszczone. Fałszerstwo wczesnochrześcijańskich manuskryptów potwierdza fakt, że wszystkie zachowane wersje Septuaginty z przed soboru w Nicei są zdewastowane, i brakuje w nich kart na których występował tetragram, natomiast Codex Vaticanus, oraz Codex Sinaiticus, które powstały po soborze w Nicei są kompletne, ponieważ są to manuskrypty nowe napisane w duchu Nicei z których tetragram JHWH został już wyrugowany.
Wyrugowanie imienia Bożego z pism Starego Testamentu trynitarze usprawiedliwiają tym, że trzecie przykazanie Boże zabrania używania imienia Bożego do czczych rzeczy, ale to jest tylko fałszywy pretekst, ponieważ przykazanie nie zabrania używania imienia Bożego do nauczania prawdy o Bogu i używania go w nabożeństwie. Użycie imienia Bożego w natchnionych pismach jest niesłychanie ważne, a szczególnie w tych miejscach gdzie Bóg przemawia w pierwszej osobie. Usunięcie imienia Bożego z Pisma Świętego jest powodem wielu nieporozumień i przyczyną niezrozumienia kluczowych fragmentów Biblii. Klasycznym przykładem jest fraza z ewangelii Mateusza 22:44, którą trynitarni tłumacze zaciemnili, aby czytelnik nie zrozumiał, że w tej mesjańskiej wizji (Ps 110:1), Bóg ukazał Dawidowi przyszłego Mesjasza i Króla Izraela, który miał w przyszłości być wywyższony i posadzony po prawicy Bożej. Bóg Izraela nie jest osobą anonimową i zawsze manifestował się w imieniu własnym, dlatego zastąpienie imienia Bożego JHWH innym pojęciem, jak na przykład słowem „Pan” czy „Bóg” jest zwykłym fałszerstwem Biblii. Manipulacje imieniem Bożym w przekładach Biblii doprowadziły do powstania kuriozalnych konstrukcji gramatycznych i stały się przyczyną błędnych interpretacji kluczowych mesjańskich tekstów. Przykładem są frazy, gdzie rzekomo: Bóg do Boga, czy też pan do pana mówi. Trynitarni tłumacze usunęli tetragram JHWH ze kluczowych tekstów Starego Testamentu, aby uniknąć cytowania go w pararelnych frazach Nowego Testamentu. Niektóre angielskojęzyczne przekłady , jak również niemieckie przekłady Pisma Świętego umieszczają tetragram w takstach, co świadczy, że w tej kwestii wiele tłumaczy nie respektuje natchnionego tekstu, lecz postępują wedłu własnego widzimisię.
Psalm 110:1 Darby Bible Translation: {Psalm of David.} Jehovah said unto my Lord, Sit at my right hand, until I put thine enemies as footstool of thy feet.
Psalm 110:1 American Standard Version: Jehovah saith unto my Lord, Sit thou at my right hand, Until I make thine enemies thy footstool.
Psalm 110:1 World English Bible: Yahweh says to my Lord, „Sit at my right hand, until I make your enemies your footstool for your feet.”
Psalm 110:1 Unrevidierte Elberfelder Übersetzung von 1932: Jehova sprach zu meinem Herrn: Setze dich zu meiner Rechten, bis ich deine Feinde lege zum Schemel deiner Füße!
Psalm 110:1 Biblia Tysiąclecia: Dawidowy Psalm. Wyrocznia Boga dla Pana mego: Siądź po mojej prawicy, aż Twych wrogów położę jako podnóżek pod Twoje stopy.
Paralelna fraza z Psalmu 110 występująca w ewangelii Mateusza 22:44, została w Biblii Tysiąclecia zaciemniona, gdzie przetłumaczono, że jakiś bezimienny „pan” przyrzekł Panu Dawida posadzić go po prawicy swojego tronu, i zniszczyć wrogów prawdy, lecz nie można ustalić tożsamości tego bezimiennego pana:
„Rzekł Pan do Pana mego: Siądź po prawicy mojej, aż położę Twoich nieprzyjaciół pod stopy Twoje.” Mat 22:44 BT.
Łk 4:17 – Czyj duch spoczął na Jezusie?
Według trynitarnej doktryny na Jezusie spoczęła rzekomo trzecia osoba Trójcy, czyli Duch Święty, lecz prorok Izajasz napisał, że Mesjasz zostanie namaszczony Duchem Jahwe. Chrystus Pan cytując słowa Izajasza czytał tak, jak było przez proroka napisane:
„Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, natrafił na miejsce, gdzie było napisane: Duch Pański [Duch Jahwe] spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski [Jahwe] od Pana.” Łk 4:17-19.
Chrystus Pan nie czytał trynitarnego przekładu, lecz czytał oryginalny tekst proroka Izajasza; Łk 4:20, natomiast trynitarni tłumacze włożyli w usta Pana Jezusa zmanipulowany tekst, z którego usunęli imię Jahwe. Niezidentyfikowany duch jakiegoś „pana” mógłby równie dobrze być duchem jakiegoś demona, lub duchem jakiegoś bożka (1Kor 8:5), lecz prorok Izajasz w natchnieniu powiedział, że na Mesjaszu spocznie Duch Jahwe:
Izaj 61:1-2 Darby Bible Translation: The Spirit of the Lord Jehovah is upon me, because Jehovah hath anointed me to announce glad tidings unto the meek; he hath sent me to bind up the broken-hearted, to proclaim liberty to the captives, and opening of the prison to them that are bound to proclaim the acceptable year of Jehovah, and the day of vengeance of our God; to comfort all that mourn;
Izaj 61:1-2 American Standard Version: The Spirit of the Lord Jehovah is upon me; because Jehovah hath anointed me to preach good tidings unto the meek; he hath sent me to bind up the broken-hearted, to proclaim liberty to the captives, and the opening of the prison to them that are bound; to proclaim the year of Jehovah’s favor, and the day of vengeance of our God; to comfort all that mourn;
Izaj 61:1-2 World English Bible: The Spirit of the Lord Yahweh is on me; because Yahweh has anointed me to preach good news to the humble. He has sent me to bind up the brokenhearted, to proclaim liberty to the captives, and release to those who are bound;to proclaim the year of Yahweh’s favor, and the day of vengeance of our God; to comfort all who mourn;
Izaj 61:1-2 Unrevidierte Elberfelder Übersetzung von 1932: Der Geist des Herrn, Jehovas, ist auf mir, weil Jehova mich gesalbt hat, um den Sanftmütigen frohe Botschaft zu bringen, weil er mich gesandt hat, um zu verbinden die zerbrochenen Herzens sind, Freiheit auszurufen den Gefangenen, und Öffnung des Kerkers den Gebundenen; um auszurufen das Jahr der Annehmung Jehovas und den Tag der Rache unseres Gottes, und zu trösten alle Trauernden;
Łk 4:18-19 New Living Translation: The Spirit of the LORD is upon me, for he has anointed me to bring Good News to the poor. He has sent me to proclaim that captives will be released, that the blind will see, that the oppressed will be set free, and that the time of the LORD’s favor has come.
Łuk 4:18 Luther Bibel 1912: Der Geist des HERRN ist bei mir, darum, daß er mich gesalbt hat; er hat mich gesandt, zu verkündigen das Evangelium den Armen, zu heilen die zerstoßenen Herzen, zu predigen den Gefangenen, daß sie los sein sollten, und den Blinden das Gesicht und den Zerschlagenen, daß sie frei und ledig sein sollen.
(Duże litery „HERRN” wskazują, że w oryginalnym tekście występuje tetragram JHWH).
Niewiasta kościół, i jej puchar pełen obrzydliwych nauk.
„A Niewiasta była odziana w purpurę i szkarłat, cała zdobna w złoto, drogi kamień i perły, miała w swej ręce złoty puchar pełen obrzydliwości i brudów swego nierządu.” Ap 17:4 BT.
Puchar obrzydliwości w ręce nierządnej niewiasty, to symbol nieczystych i demonicznych nauk, którymi ona napoiła wszystkie narody; Ap 17:2. Podstawą wszystkich nauk w które wierzy rzymskie chrześcijaństwo, jest spirytystyczna nauka dogmatu Trójcy. Zdumiewa, że jest tak wielu uczonych w chrześcijańskich kościołach, lecz ci profesorowie teologii ze względu na swoje posady nie chcą ujawnić trynitarnego kłamstwa. Nieczysta i spirytystyczna nauka, że w Chrystusie są dwie nierozdzielne natury Boga i człowieka, jest nauką demoniczną, zaprzeczającą prawdziwej Ewangelii, mówiącej, że Mesjasz jest ludzkim Synem Boga, który pochodzi z rodu Dawida, a jego początek miał miejsce w Betlejem (Jan 7:42; 2Tm 2:8). Nie istnieje ani jedne świadectwo Pisma, mówiące, że Mesjasz istniał już przed swoim narodzeniem. Jezus Chrystus jest jednorodzonym synem Boga Ojca, zrodzonym na ziemi – Zach 12:10 Bp. Kościoły protestanckie należące do ekumenii głoszą wzniosłe hasło „Sola scriptura”, lecz w rzeczywistości przyjmują i wierzą w sofizmaty postanowione przez katolickie sobory i upijają się zatrutym winem Wielkiej Nierządnicy, która jest wychowanką cesarzy Rzymu:
„A kobieta była przyodziana w purpurę i w szkarłat, i przyozdobiona złotem, drogimi kamieniami i perłami; a miała w ręce swej złoty kielich pełen obrzydliwości i nieczystości jej nierządu”. Ap 17:4.
Teologia Trójcy pochodzi z tego samego źródła co nauka o „Nieśmiertelnej duszy i wiecznych mękach”, a także nauka o „Bogurodzicy i niepokalanym poczęciu”, jak również nauka o „odpustach i świętych obcowaniu”. Wszystkie te czarodziejskie nauki mają wspólny mianownik, którym jest tajemnica świętej Trójcy, 1Tm 4:1; 2Jana 7. Powszechne przekonanie, że wiara w Trójcę, jest znakiem prawdziwych wyznawców Chrystusa, zjednoczonych pod sztandarem ekumenizmu, jest wielką iluzją i kłamstwem samego księcia ciemności (Ap 2:9.24; 3:8). Księga Apokalipsy ujawnia, że wiara w trójjedynego boga jest piętnem Antychrysta, które on wciska na umysłach ludzi, którzy przez niego zostali zwiedzeni do wiary w Mesjasza – Logosa, który istnieje rzekomo od wieczności, który stworzył świat, który przyszedł na ziemię wcielić się w człowieka i który jako “Bóg-człowiek” złożył Bogu ofiarę, aby zbawić świat. Kościół katolicki naucza, że przeżegnanie się w imię „Przenajświętszej Trójcy” jest najświętszym znakiem wiary, bez którego ludzie nie mogą stać się dziećmi Bożymi, i osiągnąć zbawienia. Naśladowcy Antychrysta żegnając się znakiem trójosobowego boga (czoło i prawa ręka), przyjmują na swoją rękę i na swój umysł piętno odstępstwa od prawdziwego i jedynego Boga, który stworzył niebo i ziemię. ”Człowiek grzechu” zwiódł chrześcijan do wiary w fałszywego Boga (2Tes 2:3-4), który nie istnieje:
„I sprawia, że wszyscy: mali i wielcy, bogaci i biedni, wolni i niewolnicy otrzymują znamię na prawą rękę lub na czoło i że nikt nie może kupić ni sprzedać, kto nie ma znamienia – imienia Bestii lub liczby jej imienia.” Ap 13:16-17 BT.
Fakt, że Pismo Święte nigdzie nie mówi, że Bóg jest Trójcą, powinien każdego studenta Biblii głęboko zastanowić i skłonić do usilnego badania tego zagadnienia, ponieważ wiele tekstów Pisma Świętego na które trynitarne chrześcijaństwo się powołuje, zostało sfałszowanych i przetłumaczonych w duchu trynitarnym. Apostoł Paweł naucza, że Bóg jest jedną osobą, a nie trójosobowym bogiem:
„W przypadku jednak, gdy chodzi o jedną osobę, pośrednik nie jest potrzebny. Otóż Bóg jest właśnie jeden.” Gal 3:20 Bp.
Bóg jest jeden, natomiast „Wielka Nierządnica” czyli odstępczy kościół, wykonuje swoją misję w imię Przenajświętszej Trójcy, i w tym imieniu kościół katolicki wyklinał i skazywał na śmierć heretyków. W imię Trójcy chrzci także niemowlęta, oraz kanonizuje zmarłych, w imię Trójcy błogosławi także cudowne obrazy, a z pomocą znaku krzyża demaskował czcicieli prawdziwego Boga, i niszczył ich jako rzekomych wrogów prawdziwej wiary.
Identyfikacja nieczystego ducha Trójcy.
Kluczowe teksty, będące podstawą trynitarnego dogmatu, jak: Mt 28:18 BT oraz 1Jana 5:7 Bg. zostały do Pisma Świętego przemycone i zdemaskowane jako interpolacje. Pomimo, że przekłady Pisma Świętego zawierają mnóstwo sfałszowanych fraz przetłumaczonych w trynitarnym duchu, istnieje w Biblii jeszcze wiele mocnych dowodów, zaprzeczających trynitarnemu dogmatowi. Charakterystyczną cechą trynitaryzmu jest fakt, że w nim nie tylko wierzy się w trójosobowego boga, lecz czci się także martwe przedmioty, którym trynitarianie przypisują magiczną siłę. Czciciele Trójcy twierdzą, że znają Boga, a czczą monstrancję i padają przed nią na twarz. Trynitarze twierdzą, że znają prawdziwego Boga, a czczą cudowne obrazy i figury i przypisują im cudowną moc. Trynitarianie klękają przed obrazami i żegnają się przed nimi w imię Trójcy i uprawiają bałwochwalstwo. Ażeby ich odstępstwo nie było poznane, sfałszowali dekalog Boży i wykreślili z niego przykazanie: „Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani obrazu”, (Iz 44:17-19; Iz 46:6-7. “Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył …” (Wj 20:5). Nauka o Trójcy pochodzi z tego samego źródła, co nauka o wiecznie trwających mękach piekielnych, a także nauka o nieśmiertelnej duszy. Ci sami, co czczą Trójcę, ci sami czczą także szczątki zmarłych, jako relikwie i przypisują im cudowną moc, klękają przed nimi, oraz modlą się do nich i całują je. Ci sami, co wierzą w Trójcę, ci sami skazywali w imię „Przenajświętszej trójcy” na śmierć tych, co wzbraniali się klękać i oddawać cześć obrazom, oskarżając ich o herezję. Ci sami co czczą Trójcę, żegnali, się wielkim krzyżem Trójcy, i jednocześnie łamali heretykom kości, wyłupywali oczy, i przypalali rozżarzonym żelazem – i to wszystko czynili w imię „Przenajświętszej Trójcy”. Oni przez wiele wieków oskarżali niewinne kobiety o czary, i bezlitośnie je dręczyli, wymuszając fałszywe zeznania. Ci sami przypisywali krucyfiksowi czarodziejską moc, i przytykali go do twarzy rzekomych heretyków i czarownic, aby przed spaleniem na stosie wypędzić z nich rzekomego demona, i to wszystko czynili w imię „Przenajświętszej Trójcy”. Ci, co wierzą w Trójcę, ci wierzą także w „Królowę Niebios”, jako „Matkę Boga” i zwodzą świat, że ona rzekomo została wniebowzięta, i pełni teraz rolę wszechpośredniczki, bez której, jak twierdzą, nikt nie może być zbawiony. Ci sami, co wierzą w Trójcę, ci wierzą także, że Maryja po urodzeniu Jezusa zachowała dziewictwo. Ci co wierzą w Trójcę wierzą także , że Maryja w Fatimie objawiła, że za wielu, którzy są w piekle, nikt się nie modli. Ci sami, co wierzą w Trójcę, wierzą także w pośrednictwo świętych i modlą się do nich, prosząc ich o pomoc. Ci, co wierzą w Trójcę, twierdzą także, że „święci obcują” już teraz w niebie, i że oni nie musieli czekać na sąd ostateczny, ani na przyjście Chrystusa, ani na zmartwychwstanie sprawiedliwych, lecz natychmiast po śmierci wstąpili do domu Ojca i dostąpili zbawienia. Ci sami, co wierzą w Trójcę, wierzą także, że Chrystus z ciałem i krwią umiera dosłownie na ich eucharystycznych ołtarzach. Te wszystkie czarodziejskie wierzenia i wiara w Trójcę, to nauki pochodzące z kielicha „Wielkiej Nierządnicy” – Ap 17:4, która swoimi czarami napełniła cały świat:
”… gdyż kupcy twoi byli wielmożami ziemi, gdyż czarami twymi dały się zwieść wszystkie narody” Ap 18:23.
Człowiecze Boży! który czytasz Pismo Święte, a wierzysz w dogmat Trójcy, jeżeli myślisz, że w kielichu „Wielkiej Nierządnicy” znajduje się chociaż jedna prawdziwa nauka Bożej Ewangelii, to zostałeś oszukany i zwiedziony. Według biblijnej reguły, albo wszystkie nauki pochodzące z kielicha rzymskiej matki kościoła są prawdziwe, albo wszystkie są fałszywe:
„Czyż z tej samej szczeliny źródła wytryska woda słodka i gorzka? Czy może, bracia moi, drzewo figowe rodzić oliwki albo winna latorośl figi? Także słone źródło nie może wydać słodkiej wody.” Jak 3:11-12 BT
Wiara w trójosobowego boga jest podeptaniem najważnieszego przykazania Biblii.
„I przystąpił jeden z doktorów, który słyszał jak rozprawiali, a widząc, że dobrze im odpowiedział, spytał go: Które jest pierwsze przykazanie ze wszystkich? A Jezus mu odpowiedział: Pierwsze ze wszystkich jest przykazanie: „Słuchaj Izraelu! Pan Bóg twój jedyny jest. I będziesz miłował Pana Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej i całego umysłu swego i całej siły swojej”. To jest pierwsze przykazanie.” Mk 12 28-30 B. Wujka.
Przeżegnanie się jest znakiem przynależności do katolickiego Kościoła, i jest wyrażeniem wiary w boga trójosobowego. Żegnanie się w imię Trójcy, nie było praktykowane przez Chrystusa i apostołów, lecz jest to gestykulacja pochodząca z pogaństwa, poprzez którą poganie oddawali się pod opiekę bogów kapitolińskiej trójcy. Żegnanie się zostało przetransponowane do katolicyzmu przez ojców kościoła, które z czasem stało się znakiem identyfikacyjnym katolików. Księga Apokalipsy mówi, że „zwierzę”, czyli moc religijno-polityczna; Ap 13:1, sprawi, że mieszkańcom ziemi zostanie na prawej ręce i na umyśle wyciśnięte piętno, zwane w języku greckim szaragma (χάραγμα).
„I sprawia, że wszyscy: mali i wielcy, bogaci i biedni, wolni i niewolnicy otrzymują znamię [szaragma] na prawą rękę lub na czoło.” Ap 13:16.
Słowo “szaragma” występuje tylko w księdze Apokalipsy i odnosi się do wyrzeźbienia, lub wyrycia grawerunku, wskazującego właściciela rzeczy na którym grawerunek został wyryty. Powszechną praktyką stosowaną w imperium Rzymu, było opatrywać niewolników i żołnierzy niezniszczalnym piętnem (szaragma), aby nigdy nie mogli ukryć swojej przynależności i opuścić swoich panów. To jest dziwne, lecz tak uczy katolicyzm, że trzy palce prawej ręki zamoczone w wodzie święconej i znak krzyża na czole, zbawia osobę ludzką, i że bez wiary w Przenajświętszą Trójcę nikt nie może być zbawiony. Wiara w boga trójosobowego stała się w ekumenizmie kryterium prawdziwej wiary, i pod tym fałszywym znakiem zgromadziły się chrześcijańskie kościoły całego świata. Księga Apokalipsy przepowiada, że cały świat będzie czcił fałszywego Chrystusa; Ap 13:8, który sprawia, że ludzie przyjmują na czoło i prawą rękę piętno odstępstwa od prawdziwego Boga; Ap 13:16, lecz imiona mieszkańców ziemi, podążających za tą religijną mocą, nie są wpisane do księgi zbawienia:
„Wszyscy mieszkańcy ziemi będą oddawać pokłon władcy, każdy, którego imię nie jest zapisane od założenia świata w księdze życia zabitego Baranka.” Ap 13:8.
Pseudochrześcijańskie kościoły nie szukają jedności z nauką Chrystusa, lecz szukają jedności z papieskim kościołem i z jego dogmatami. Czy Chrystus Pan modlił się do świętych obrazów? Czy Chrystus Pan kanonizował umarłych i prosił ich o wstawiennictwo u Boga Ojca? Czy Chrystus Pan czcił relikwie męczenników i polecał wystawiać dla nich sanktuaria? Czy Chrystus Pan nakazał chrzcić niemowlęta, aby uratować je przed piekielnym ogniem? Czy Chrystus Pan nauczał o istnieniu nieśmiertelnej duszy i życiu po śmierci? Czy u apostołów można było zamówić mszę świętą za zbawienie zmarłych dusz? Czy apostołowie handlowali odpustami? Czy apostołowie nakazali czcić Maryję jako Bogurodzicę i zwracać się do niej jako do wszechpośredniczki wszelkich łask? Czy apostołowie nakazali kanonizować zmarłych i modlić się do nich z prośbą o pomoc ? Narody świata zostały wezwane przez Boga Ojca, który stworzył niebo i ziemię; Ap 14:8-10, aby niezwłocznie odłączyły się od kościoła odpadłego od Chrystusa i odwróciły cię od jego bałwochwalstwa, od jego czarów i jego kłamstw.
„I głosem potężnym tak zawołał: Upadł, upadł Babilon – stolica. I stała się siedliskiem demonów i kryjówką wszelkiego ducha nieczystego, i kryjówką wszelkiego ptaka nieczystego i budzącego wstręt, bo winem zapalczywości swojego nierządu napoiła wszystkie narody, i królowie ziemi dopuścili się z nią nierządu, a kupcy ziemi doszli do bogactwa przez ogrom jej przepychu. I usłyszałem inny głos z nieba mówiący: Ludu mój, wyjdźcie z niej, byście nie mieli udziału w jej grzechach i żadnej z jej plag nie ponieśli.” Ap 18:2-4 BT.
Jakiż układ między świątynią Bożą a bałwanami?
„Albo jaka zgoda między Chrystusem a Belialem, albo co za dział ma wierzący z niewierzącym? Jakiż układ między świątynią Bożą a bałwanami? Myśmy bowiem świątynią Boga żywego, jak powiedział Bóg: Zamieszkam w nich i będę się przechadzał pośród nich, I będę Bogiem ich, a oni będą ludem moim. Dlatego wyjdźcie spośród nich i odłączcie się, mówi Pan, I nieczystego się nie dotykajcie; A ja przyjmę was. I będę wam Ojcem, a wy będziecie mi synami i córkami, mówi Pan Wszechmogący” 2Kor 6:15-18.
Trójosobowy bóg – jest bógiem Antychrysta i bogiem fałszywego proroka.
„I widziałem trzy duchy nieczyste jakby żaby wychodzące z paszczy smoka i z paszczy zwierzęcia, i z ust fałszywego proroka” Ap 16:13.
Trzy nieczyste duchy podobne żabom , to jest fałszywy bóg, którego czci rzymskie chrześcijaństwo w postaci Trójcy. Słowa: podobne żabom, są aluzją do egipskiej bogini Heqet, posidającą postać kobiety z głową żaby. Egipcjanie wierzyli, że żaby posiadają boską moc, która wychodzi z nosowego otworu bogini Heqet i ożywia świat. Trzy nieczyste duchy podobne żabom wymienione w proroctwie są wskazaniem, że tak jak Egipcjanie czcili demona z żabią głową, tak też rzymskie chrześcijaństwo czci demona trójgłowego zwanego Trójcą. I tak jak na starożytny Egipt za czczenie demonów spadły plagi, tak też na rzymskie chrześcijaństwo spadną plagi; Ap 16:1.
Chrześcijaństwo zostało zwiedzione i czci fałszywego boga, który jest bogiem Antychrysta i pod flagą tego demona zostały zgromadzone do ostatniej konfrontacji z prawdziwym Bogiem Jahwe:
„Są to duchy demonów, które czynią różne znaki i obchodzą wszystkich królów całej zamieszkanej ziemi, by zwołać ich na wojnę w owym dniu wielkim Boga Wszechmogącego.” Ap 16:14, Biblia Warszawsko-Praska.
Bóg Izraela Jahwe brzydzi się pogańskimi bożkami do których należy Trójca. Bóg trójosobowy nie jest ojcem Chrystusa, ani bogiem Pisma Świętego, lecz jest bogiem „Człowieka grzechu”, który sprzeciwił się przykazaniom Bożym, i zwiódł świat do czczenia boga mieszkającego w murowanych kościołach; Dan 11: 37-39, którego nie znają ani prorocy, ani Chrystus, ani apostołowie:
„Będzie się on sprzeciwiał i wynosił ponad wszystko, co człowiek nazywa Bogiem i co adoruje jako Boga. …” 2Tes 2:4.
Antychryst już w IV wieku zadecydował co należy nazywać bogiem i zmusił ówczesny świat do czczenia Przenajświętszej Trójcy. Nominalne chrześcijaństwo odpadło od prawdy i podąża za „Człowiekiem grzechu”, który skłonił świat do zachowywania jego własnych dogmatów. „Człowiek grzechu” zwiódł świat również do wiary w boga eucharystycznego, którego z krwią i ciałem ofiaruje bezustannie na swoich ołtarzach. Światowa religia jednocząca się w imieniu Przenajświętszej Trójcy nie jest religią Chrystusa, lecz jest religią tego świata, którego czcił pogański cesarz Konstantyn. Apokalipsa demaskuje Trójcę jako piętno odstępstwa od Boga Izraela Jahwe, i ukazuje, że temu odstępstwu ulegnie cały świat:
„A czyni, aby wszyscy, mali i wielcy, bogaci i ubodzy, i wolni, i niewolnicy, wzięli piętna na prawą rękę swoję albo na czoła swe, A żeby żaden nie mógł kupować ani sprzedawać, tylko ten, który ma piętno albo imię bestyi albo liczbę imienia jej.” Ap 13:16-17 Bg.
”Święć się imię twoje” Mt 6:9
Odpadłe od prawdy chrześcijaństwo nie czci boga, którego czcił zbór apostolski. Chrystus Pan uczył swoich współbraci, aby czcili imię Boga Ojca:
„Będę głosił imię Twoje swym braciom i chwalić Cię będę pośród zgromadzenia: Chwalcie Jahwe wy, co się Go boicie, sławcie Go, całe potomstwo Jakuba; bójcie się Go, całe potomstwo Izraela!” Ps 22:23-24 BT wydanie drugie 1971.
„Ogłoszę [o Boże] Twoje imię moim braciom będę Cię wychwalał wobec całego zgromadzenia.” Hbr 1:12 BT.
Imię „Przenajświętsza Trójca” jest tytułem na wskroś pogańskim, nie występującym w Biblii, natomiast w umysłach ludu Bożego jest wypisane imię Boga Izraela Jahwe:
„Niechaj poznają Ciebie i wiedzą, że tylko Ty, który sam jeden masz Jahwe na imię, jesteś Najwyższy nad całą ziemią.” Ps 83:18 BT.
Zbawienie i ratunek w imieniu Jahwe: Joel 3:5
Tetragram JHWH został przez tłumaczy z księgi Joela usunięty, aby uniknąć w występującej paralelnie frazie w liście do Rzymian jego cytowania:
Denn „wer den Namen des HERRN wird anrufen, soll selig werden.” Rz 10:13 Luter 1912.
Trynitarne chrześcijaństwo całkowicie zaparło się imienia Bożego, ponieważ znajomość i znaczenie tego imienia, wyklucza bałwochwalstwo, i czczenie Maryji rzekomej matki Boga. Chrystus Pan oświadczył i obiecał, że jego naśladowcy, którzy nie ulegną zwiedzeniu Antychrysta, i odniosą zwycięstwo nad fałszywą religią Antychrysta, że będą stać nad morzem szklanym; Ap 15:2 Bg, i że Chrystus Pan osobiście napisze na ich czołach chwalebne imię Boga Ojca – Jahwe:
„Zwycięzcę uczynię filarem w świątyni Boga mojego i już nie wyjdzie na zewnątrz. I na nim imię Boga mojego napiszę i imię miasta Boga mojego, Nowego Jeruzalem, co z nieba zstępuje od mego Boga, i moje nowe imię.” Ap 3:12 BT.
Poznając Autora Biblii... 